نادر فرهپور

هدف از این تحقیق، اندازهگیری شدت فعالیت عضلات کمربند شانهای هنگام ضربه مشـت مسـتقیم در سـه روش سـایه زدن، ضربه به کیسه بوکس و ضربه به گارد حریف واقعی بود. آزمودنیها 10بوکسـور نخبـه )سـن 24±3سـال، جـرم 78±24کیلوگرم و قد 177±5سانتیمتر( و همچنین 10بوکسور آماتور )سن 20±4سال، جرم 81±13کیلوگرم و قد 173±8سانتیمتر( بودند. میزان فعالیت عضلات ذوزنقه میانی، دلتوئید قدامی، دلتوئید میانی، دلتوئید خلفـی، سـینهای بزرگ، دوسر بازویی و سهسر بازویی هنگام ضربه مشت مستقیم در سه روش مختلف بهوسیله دسـتگاه الکترومـایوگرافی سطحی در دست ضربهزننده اندازهگیری شد. برای ارزیابی آماری تأثیر سه روش مختلف ضربه مشت مسـتقیم از تحلیـل واریانس طرح اندازهگیری مکرر و برای ارزیابی تأثیر سطح مهارتی متفاوت از تحلیل واریانس طـرح چنـدمتغیره اسـتفاده شد ) .(P≤0/05نتایج نشان داد که عضله دلتوئید قدامی بیشترین و عضـله سـینهای بـزرگ کمتـرین شـدت فعالیـت را هنگام ضربه مشت مستقیم داشتند. اثر عامل سه تکنیک مشت زدن بدون در نظـر گـرفتن سـایر عوامـل معنـادار اسـت ) .(P=0/000عضلات ناحیه کمربند شانهای هنگام ضربه مشت به کیسه بوکس و سایه زدن بهترتیب بیشترین و کمترین میزان فعالیت را از خود نشان دادند. اثر عامل سـطح مهـارت اخـتلاف معنـاداری را در میـزان فعالیـت الکترومـایوگرافی عضلات نشان نداد ) .(P=1/22نتایج این پژوهش حاکی از وجود یک راهبرد فعالیت عضلانی، وابسته بر نوع هدف هنگـام اجرای ضربه مشت مستقیم است.