هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرین روی پارامتر های بیومکانیکی مرکز فشار، نیروی عکس العمل زمین، و الکترومایوگرافی عضلات در مفصل زانو طی فعالیت پله می باشد. برای این منظور 20 نفر از دانشجویان نرمال دانشگاه بوعلی سینای همدان (سن: 3/± 6/24 سال، وزن: 4/6±48/76 کیلوگرم، قد: 25/5±35/181 سانتی متر) انتخاب شدند که به طور تصادفی به دو گروه تمرینی تقسیم شدند و به مدت 12 جلسه با بار 60% یک تکرار بیشینه، به صورت سه جلسه در هفته تمرین کردند. ابتدا از آزمودنی ها پیش آزمون به عمل آمد، سپس آزمایش مورد نظر انجام شد و پس از آن پس آزمون دقیقاً مشابه پش آزمون تکرار شد. در این آزمایش، فعالیت الکترومایوگرافی عضلات پهن داخلی، پهن خارجی، و راست رانی در پای چپ و پای راست توسط دستگاه الکترومایوگرافی، همچنین میزان تغییرات مرکز فشار و نیروی عکس العمل زمین توسط فورس پلیت در هنگام بالا رفتن و پایین آمدن از پله با سرعت یکنواخت ثبت شد. روش آماری Reapeated Measure برای تجزیه و تحلیل با سطح معناداری (0.05P) استفاده شد. تغییرات COP در گروه پرس پا در مرحله بالا رفتن و پایین آمدن از پله معنی دار است. تغییرات مربوط به نیروی عکس العمل زمین در بالا رفتن از پله باعث افزایش معنی دار اوج نیروی دوم در گروه پرس پا شده است. همچنین در نتایج مربوط به EMG نشان داد که تمرین باعث کاهش فعالیت عضلانی در پای غیر برتر در هر دو گروه تمرینی شده است. از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که تقویت عضلات چهارسر رانی می تواند سبب بهبود عملکرد عضلات، ثبات مفصلی و کنترل وضعی پاسچر در هنگام بالا رفتن و پایین آمدن از پله شود و از بروز آسیب-های مفصل کشککی رانی جلوگیری کند. همچنین تقویت عضلات چهارسر رانی از طریق جذب نیروی عکس العمل باعث کاهش نیروی فشاری بین مفصل کشککی رانی می شود و مانع بروز آسیب در این مفصل می شود؛ و در نهایت پیشنهاد می شود ترکیب تمرین اسکات و پرس پا نیز مورد بررسی قرار گیرد.
