نادر فرهپور

بیماری پارکینسون، بر اثر از بین رفتن سلول های مغزی و در نتیجه کاهش ترشح دوپامین در ساقه مغز، رخ می دهد. این بیماری حدود یک درصد از جمعیت بالای 60 سال را مبتلا می کند. افت دوپامین در بیماران پارکینسون موجب اختلالات سیستم عصبی عضلانی و بروز ناهنجاری هایی از جمله لرزش دست، کندی حرکت، ضعف در تعادل ایستا و پویا، ضعف در کنترل پوسچر، افت دقت در انجام تکالیف حرکتی و اختلال در الگوی راه رفتن می شود. اختلال در الگوی راه رفتن بیماران پارکینسون منجر به افزایش بی تعادلی شده و خطر سقوط در این بیماران را افزایش می دهد. ناتوانی در شروع گام برداری و فریزنیگ راه رفتن که معمولاً هنگام چرخیدن و یا مواجه شدن با ساختارهای محیطی رخ می دهد از دیگر اختلالات بیماران پارکینسون است. از آنجا که راه رفتن یکی از اساسی ترین فعالیت های روزمره است، اختلال در راه رفتن، زندگی بیمار را مختل می کند. از این رو بهبود راه رفتن در بیماران پارکینسون از اهمیت کلینیکی برخوردار است. اثر تکلیف ثانوی بر راه رفتن بیماران پارکینسون، بررسی شده است. هر چند برخی از تحقیقات به بهبودی متغیرهای کینماتیکی راه رفتن بیماران پارکینسون همراه با انجام تکلیف شناختی اشاره کرده اند. اما در مقابل برخی دیگر نیز، نتایج متناقضی ارائه کرده اند. از طرف دیگر کمتر تحقیقی می توان یافت که متغیرهای کینماتیکی، کینتیکی و الکترومیوگرافی بیماران پارکینسون را، به طور کامل و همزمان بررسی کرده باشد. لذا هدف از تحقیق حاضر « تحلیل کینماتیکی، کینتیکی و فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی هنگام راه رفتن بیماران مبتلا به پارکینسون و افراد سالم: تأکید ویژه بر تکلیف شناختی و توجه بینایی» بود. مواد و روش ها: تعداد 14 بیمار پارکینسون و 15 فرد سالم با میانگین قد، وزن و سن مشابه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به سه صورت عادی، همراه با یک تکلیف شناختی و با توجه بینایی، در مسیر تعیین شده راه رفتند و متغیرهای کینماتیکی و کینتیکی راه رفتن با استفاده از سیستم تحلیل حرکتی Vicon و فعالیت الکترومیوگرافی(IEMG) عضلات ساقی قدامی، دوقلوی داخلی، پهن داخلی و دوسر رانی در هر دو سمت چپ و راست با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی MA300-16 ثبت شد. برای تحلیل داده ها از آزمون Repeated Measure در محیط نرم افزار SPSS-19 و )05/0 <α( استفاده شد. پروتکل این مطالعه در کمیته اخلاق