نادر فرهپور

هدف پژوهش حاضر شناسایی فعالیت الکترومایوگرافی عضلات کمربند شانه ای هنگام بالا آوردن و پایین بردن اندام فوقانی در سطوح فرونتال، ساجیتال و اسکپشن با و بدون داشتن بار خارجی در دو سرعت آهسته و تند در افراد سالم بود. روش: 16 نفر آزمودنی زن در دامنه ی سنی28-20 به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی 16-MA300 و الکترودهای سطحی دو قطبی شدت فعالیت عضلات دلتوئید قدامی، دلتوئید میانی، دلتوئید خلفی، فوق خاری، ذوزنقه ی فوقانی، ذوزنقه ی میانی و ذوزنقه ی تحتانی هنگام فلکشن/ اکستنشن، آبداکشن/ آداکشن و بالا و پایین بردن دست در صفحه ی اسکپشن ثبت شد. حرکات فوق در شرایط بدون وزنه و با یک وزنه معادل 5% وزن بدن و نیز با سرعت های آهسته (5/22 درجه بر ثانیه ) و تند (45 درجه بر ثانیه) تکرار شدند. همزمان با الکترومیوگرافی از دستگاه تحلیل حرکتی Vicon با چهار دوربین سری T برای تصویربرداری حرکت اندام فوقانی فرد استفاده شد. هر حرکت 5 بار تکرار می شد. برای نرملایز کردن داده های EMG از MVIC استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و تست آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری با سطح معنی داری 05/0 P≤ تحلیل شدند. نتایج: هنگام الویشن، شدت فعالیت عضلات ذوزنقه ای (بخش های مختلف)، فوق-خاری و دلتوئید خلفی و میانی به ترتیب در آبداکشن بیشترین و در فلکشن کمترین بودند. اما عضله ی دلتوئید قدامی در فلکشن بیشترین و در آبداکشن کمترین فعالیت را داشت ) 014/0P= .(اثر عامل بار بر شدت فعالیت عضله معنادار بود (001/0 P=) و در مجموع موجب افزایش 1.5 برابر در شدت فعالیت عضلات شد. همچنین شدت فعالیت تمام عضلات به جز عضله ی ذوزنقه ی میانی به طور میانگین حدود9% در اثر سرعت افزایش یافت (001/0 P=). تأثیر متقابل معناداری بین عامل بار و عامل عضله)023/0,( P= و بین عامل های سرعت و عضله)049/0 (P= وجود داشت. در اجرای دپریشن الگوی فعالیت عضله دلتوئید قدامی به ترتیب در سه حرکت اکستنشن، پایین آوردن در صفحه اسکپشن و آداکشن سیر نزولی داشته است یعنی بیشترین فعالیت در اکستنشن و کمترین آن در آداکشن بوده است، درحالی که فعالیت عضلات دلتوئید میانی، دلتوئید خلفی، فوق خاری، ذوزنقه ی فوقانی، ذوزنقه ی میانی و ذوزنقه ی تحتانی سیر صعودی مشاهده می شود، به عبارت دیگر اثر سطح حرکتی در