توان بی هوازی برای موفقیت در فعالیت های ورزشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف این پژوهش مقایسه توان اندام تحتانی دانش آموزان مدارس دولتی و خصوصی ب ه دو روش میدانی و آزمایشگاهی بود . آزمودنی ها شامل 230 دانش آموز در 54 کیلوگرم مورد مطالعه قرار گرفتند . در آزمون میدانی - 12 سال و وز ن 48 - پایه های دوم و سوم راهنمایی با دامن ه سنی 15 از پرش سارجنت و در آزمون آزمایشگاهی از دو الگوی پرش اسکات و پرش معکوس بر روی دستگاه صفحه نیرو انجام شد . برای تحلیل آماری از آزمون تی تست مستقل ، همبستگی پیرسون و از رگرسیون خطی استفاده شد. نتایج: دانشآموزان مدارس در توان به روش آزمایشگاه ی تفاوت .(p=0/ خصوصی در آزمون میدانی از توان اندام تحتانی بیشتر برخوردار بودند ( 001 معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد . همچنین همبستگی مثبت و معناداری بین تستهای میدانی و آزمایشگاهی در اوج توان وجود دا شت. نتیجه گیری : در آزمون میدانی دانش آموزان مدارس (r=0/ و میانگین توان بی هوازی ( 69 (r=0/ بی هوازی ( 71 خصوصی از توان اندام تحتانی بالاتری برخوردار بودند . در آزمون آزمایشگاهی توان اندام تحتانی در دو گروه معنادار نبود . بنابراین نتایج این دو روش متفاوت است . البته همبستگی مثبت و معناداری بین دو روش وجود دارد. بطوری که آزمون میدانی پرش سارجنت از اعتبار کافی در سنجش توان بی هوازی آزمودنی ها برخوردار میباشد. برتری دانش آموزان مدارس خصوصی ممکن است به دلیل فعالیتهای فوق برنامه خارج از مدرسه این دانشآموزان باشد.
