روشهای پایدارسازی و تثبیت بیوکاتالیستهای نانو ساختاری بر اساس شیوه های سنتزی به کار گرفته شده در 3 گروه “grafting onto”، “grafting from” و “self-assembly” طبقه بندی می شود. در روش “grafting onto”، آنزیم ها بر روی نانو ذرات یا نانوفیبرها تثبیت می شود، در روش “grafting from” پیوندزدن از ماکرومونومرهای آنزیمی یا از ماکروآغازکننده های آنزیمی انجام می شود و در روش “self-assembly” از اجتماع مستقیم آمفیفیلهای آنزیم- پلیمر یا اتصال آنزیم ها به تجمعات پلیمری استفاده می شود. ارجحیت این روشها بر اساس قابلیت آنها در تقویت پایداری آنزیم در شرایط معکوس، پتانسیل آن ها جهت آماده سازی آنزیم در مقیاس بزرگ و کاربرد آنها به عنوان بیوکاتالیستهای نانو ساختاری تعیین و بررسی می شود. امروزه توجه ویژه ای به روش های جدید جهت طراحی و سنتز بیوکاتالیستهای نانوساختاری، شامل تقلید مولکولی و بینش مولکولی از ساخت و کاربرد بیوکاتالیستهای نانوساختاری پرداخته شده است. بنابراین از تقلید مولکولی به عنوان ابزاری برای طراحی و کاربرد بیوکاتالیستهای نانوساختاری استفاده می شود.
