شکل گیری شاخه ای جدید از هنر نگارگری ایرانی به نام چهره نگاری و پیکره نگاری درباری به ابتکار فتحعلی شاه کاربرد نوعی از رسانه تصویر بود که در جهت تحقق اهداف تبلیغاتی شاهان قاجار شکل گرفت و بر این اساس به نظر می رسد که بین این آثار و گرافیک فصل مشترکی وجود دارد و لذا مسأله اصلی مقاله آن است که احیای ارتباطات تصویری سلطنتی ایران باستان به خواست فتحعلی شاه دارای چه فصل مشترکی با گرافیک بوده است؟ با کمی تامل بر غالب آثار برجای مانده از هنرهای درباری دوران قاجار همچون انواع نقاشی ها، صخره نگاری و حتی ضرب سکه این نکته آشکار می شود که عموم آنها دارای اهدافی تبلیغاتی بوده، آن چنانکه در صورت ظاهر اگر چه عاملی تزیینی محسوب می شدند اما در لایه های پنهان خود به لحاظ تاثیرات اجتماعی، ناقل مفهوم مشروعیت بخشی نظام و در یک کلام ساز و کار برجسته سازی چهره قدرت بودند، به همین علت می توان این آثار را براساس هویت کاربردی آنها متعلق به حوزه گرافیک دانست. این مقاله از نوع کیفی و روش آن تحلیلی تاریخی می باشد. کلمات کلیدی : فتحعلی شاه، چهره نگاری و پیکره نگاری درباری، گرافیک، تصویرسازی تبلیغاتی .
