صفحه آرایی به گرایشی در گرافیک گفته می شود که موضوع آن ایجاد روابط موزون و متناسب بصری بین عناصر نوشتاری، تصویری و فضاهای خالی یک صفحه است. هدف اصلی صفحه آرا در نهایت نمایش و ترکیب عناصر در صفحه است به نحوی که مطالب بطور مستقیم و در جای مناسب خود قرار گیرند و درعین آسانی خوانش متن ها و تصاویر، مخاطب به دیدن و خواندن بیشتر ترغیب شود. از این رو طراحی یک صفحه نیاز به شناخت متن، شناخت مخاطب و همچنین رعایت تناسبات ترکیب بندی یک صفحه از کتاب یا مجله و روزنامه و...دارد. تمامی نسخ خطی و کتاب های باقی مانده از تاریخ مکتوب زبان فارسی هر یک به نوعی دارای صفحه بندی است. در این کتاب ها خوشنویسان و مذهبان وظیفه ی صفحه آرایی را برعهده داشته اند و کاتب یک کتاب صفحه آرا و تعیین کننده ی چیدمان یک صفحه نیز بود است. تطبیق متقارن عناصر، تقسیم متقارن سطوح ، تنظیم هندسی نقوش ، تلفیق موزون خط ها و ترکیب متعادل رنگ ها، همه دست آوردهایی هستند که وحدت مضمونی و بصری را در نسخه های خطی ایران تامین می کنند. با رواج صنعت چاپ در دوره ی قاجارصفحه آرایی وارد مرحله دیگری می شود که تاثیر تکنیک ها و امکانات فنی بر روی آن بسیار است . آرایش صفحات در مطبوعات ایران ، از آغاز تا دوره طولانی متقارن بوده است که این تقارن را در زمینه دیگر زندگی روزمره آن مانند معماری و تزیین داخلی بناها نیز مشاهده می کنیم. اما با ورود به دوره ی معاصر این تقارن به نفع خلاقیت در چیدمان، جای خود را انواع دیگر صفحه آرایی می دهد.امروزه انواع نرم افزارهای گرافیکی نیز دامنه گستره و متنوعی از امکانات را در عین بالا بردن دقت در اندازه ها در اختیار طراحان قرار داده است.
