ظهور مفاهیم رایانش مه و لبه در اینترنت اشیا باعث کاهش فاصله ی میان حسگرها و منابع پردازشی شده که نتیجه ی آن کاهش تاخیر پاسخگویی و استفاده ی مفید از پهنای باند شبکه است. به کمک مفاهیم رایانش مه می توان بسیاری از پردازشها را نزدیک به گره های پایانی انجام داد و از ارسال حجم زیاد درخواست های ارسالی از محیط اینترنت اشیا به سمت محیط ابری جلوگیری کرد. یکی از چالش های اصلی در این حوزه، نحوه ی مدیریت منابع گره های مه است. در این پژوهش برای کاهش تاخیر، به دنبال ارائه ی روشی مبتنی بر عملیات خوشه بندی جهت توزیع درخواستها در محیط مه هستیم. در یکی از الگوریتمهای بهینه ی موجود، در صورتی که گره مه مقصد درخواست، دارای منابع لازم برای پردازش نباشد، با برقراری ارتباط با دیگر گره های مه موجود در سیستم، گره هایی که توانایی پردازش درخواست مورد نظر را دارند شناسایی کرده و درخواست برای پاسخدهی به گره مه دارای کمترین میزان تاخیر فرستاده میشود. پس از انجام محاسبات لازم برای درخواست مورد نظر، پاسخ از طریق گره مه مقصد به سمت محیط اینترنت اشیا ارسال میشود. در این حالت در صورت گستردگی شبکه، مستلزم صرف زمان برای استعلام از تک تک گره های موجود و محاسبه ی گزینه ی بهینه هستیم. در این پایان نامه برای پوشش برخی از معایب و محدودیتهای راهکارهای ارائه شده برای بهبود روش ارتباطی مه با مه، سازوکاری با هدف کاهش تأخیر پاسخگویی به درخواستها با استفاده از خوشه بندی مه های موجود در سیستم ارائه شده است. در این روش با خوشه بندی گره ها و انتخاب گره مه دارای بیشترین منابع ذخیره سازی و محاسباتی به عنوان سرخوشه، به دنبال کاهش این سربار زمانی هستیم. به این صورت که اگر گره مه مقصد درخواست، دارای منابع لازم برای پردازش نباشد، با دیگر گره های سرخوشه ی موجود در سیستم که توانایی پردازش درخواست مورد نظر را دارند، ارتباط برقرار میکند. پس از استعلام و محاسبه ی زمان مورد نیاز برای پردازش و انتقال نتیجه، درخواست برای پاسخدهی به گره سرخوشه با کمترین میزان تاخیر فرستاده میشود و پاسخ حاصل از پردازش درخواست، از طریق گره مه مقصد درخواست به سمت محیط اینترنت اشیا ارسال میشود. آزمایشات نشان می دهد که روش ارائه شده نتایج بهتری نسبت به روش پایه از نظر تاخیر پاسخگویی دارد و مدل پیشنهادی منجر به کاهش 5 درصدی این تاخیر در محیط اینترنت اشیا
