پژوهشگران، مربیان و عموم مردم مدت هاست که توافق کرده اند که هدف اصلی نظام آموزشی آماده‌سازی فراگیران برای زندگی در یک جامعه عدالت محور از طریق توسعه دانش، مهارت و تعهدات لازم است (هو و بارتون ، 2020). در زمینه عدالت در برنامه درسی دیدگا های مختلفی ارائه شده است. میلز، ریدل، مک گرگور و هاول (2022) عدالت در برنامه درسی را با سه مفهوم برابری فرصت ها، توجه به حاشیه رانده شده ها و بر هم زدن سلسله مراتب دانش در بین اقشار جامعه تعریف نموده اند. از منظر نال (2011 ) برنامه درسی عدالت محور در پی تربیت فراگیرانی مسئولیت پذیر، متفکر، خلاق، مستقل و نقاد است که به دنبال فهم معانی و معنادار ساختن برنامه درسی می‌باشند. برنامه درسی کار فناوری، که قابلیت ترکیب اندیشه و عمل را به صورت بالقوه و بالفعل دار است، می تواند از منظر عدالت آموزشی مورد توجه قرار گیرد. (بارود ، 2010)، این برنامه درسی سبب می شود تا فراگیران به عنوان شهروندان آگاه بتوانند در جامعه جهت توسعه مدل‌ها، تولید محصولات و مدیریت سیستم ها مشارکت داشته باشند (دی ویرس ، 2018)، برنامه درسی کار و فناوری مانند سایر برنامه‌های درسی تنها زمانی می تواند در جهت تحقق عدالت حرکت نماید، که مطابق با استانداردهای مناسب طراحی و اجرا گردد (یوسف‌زاده چوسری، میرزایی و شاه مرادی، 1399)، در نظام آموزشی ما شاهد دو نوع کلاس تک پایه و چندپایه هستیم. کلاس تک پایه کلاسی است که با حضور یک‌پایه تحصیلی و با تدریس یک معلم تشکیل و اداره می‌شود (مکوسانا و کاپیسا، 1386) و کلاس چندپایه ،کلاسی است که با حضور حداقل دو پایه و حداکثر شش پایه در یک کلاس تشکیل و توسط یک معلم اداره می شود (والاس و مثوت، 1394). علی رغم تفاوت های زیادی که کلاس های تک پایه و چندپایه از منظر شیوه اداره، طراحی اهداف و محتوا، اجرا و ارزشیابی با هم دارند، ولی از یک نوع برنامه درسی در این کلاس‌ها، استفاده می‌شود که می تواند منشا بسیاری از تعبیض ها در نظام آموزشی بخصوص در دروسی مانند کار و فناوری که جنبه عملی دارند، باشد. با توجه به مباحث مطرح شده، این پژوهش درصدد بررسی جایگاه عدالت در برنامه درسی کار و فناوری کلاس های تک پایه و چندپایه بود.
