هدف مقاله حاضر بررسی تأثیر روش آموزش کوانتومی بر خودکارآمدی، مهارت ارتباطی و انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسر سال اول متوسطه دوم است. روش پژوهش شبه آزمایشی با پیش‌آزمون - پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش تمام دانش‌آموزان پسر سال اول متوسطه دوم شهر نورآباد- لرستان (1650 دانش‌آموز) بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی 30 نفر (15 نفر گروه کنترل و 15 نفر گروه آزمایش) به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982)؛ پرسشنامه مهارت ارتباطی کوئیندام (2004)؛ پرسشنامه انگیزه پیشرفت تحصیلی هرمنس (1970) بود که پایایی آن‌ها با روش آلفای کرونبـاخ به ترتیب با 83/0؛ 89/0 و 82/0 تأییـد شـد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. برنامه آموزشی، پروتکل روش آموزش کوانتومی شامل یک برنامه 12 جلسه‌ای بود. نتایج نشان داد که به‌کارگیری پروتکل روش آموزش کوانتومی موجب افزایش خودکارآمدی؛ بهبود مهارت ارتباطی و افزایش انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان شده است. این یافته‌ها پیامدهای مهمی برای محیط‌های آموزشی دارند؛ ما می‌توانیم با ادغام آموزش کوانتومی در برنامه درسی به بهبود فرآیند یادگیری، رفتارهای آموزشی و شخصیت دانش‌آموزان کمک نماییم.
