در این پژوهش، تجربه زیسته نومعلمان ابتدایی درباره انواع ارتباط مؤثر در فرایند تدریس و فرایند یادگیری این دانش مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش در چارچوب رویکرد کیفی و با روش پدیدارشناسی توصیفی اجرا و از مصاحبه نیمه ساختاریافته برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. جامعه اطلاعاتی شامل نومعلمانی است که دوره چهارساله تربیت معلم را گذرانده و کمتر از پنج سال سابقه تدریس دارند. نمونه پژوهش شامل 15 نفر از نومعلمان مذکور است که بر اساس منطق نمونهگیری در پژوهشهای پدیدارشناسی بهصورت هدفمند و با روش گلوله برفی انتخاب شدند. برای تجزیهوتحلیل اطلاعات از روش کدگذاری استفاده شد. بر اساس یافتههای پژوهش، از نظر نومعلمان ارتباط با خود، ارتباط با دانشآموزان، ارتباط با والدین، ارتباط با همکاران و افراد بالادستی مهمترین ابعاد ارتباطی مؤثر در فرایند تدریس هستند و دانش به وجود آمده در این زمینهها در دوران دانشآموزی، دوره تربیت معلم و دوران معلمی به دست آمده است. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که دانش یاد گرفتهشده در هر دوره با دوره بعدی متفاوت بوده و آموزشهای قبل از خدمت نتوانستهاند تمام نیازهای ارتباطی نومعلمان را در محیط کار پاسخگو باشند.
