هدف اصلی این پژوهش، بررسی تأثیر روش آموزش مبتنی عمل گرایی نوین بر میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه چهارم دوره ابتدایی ناحیه 2 همدان در درس مطالعات اجتماعی در سال تحصیلی 98-99 بود. روش تحقیق، نیمه-آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه چهارم دوره ابتدایی ناحیه 2 همدان که در سال تحصیلی 99-98 مشغول به تحصیل بودند می باشد، که تعداد آنها برابر با 2500 نفر است. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد 30 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات آزمون محقق ساخته است و برای سنجش روایی از روش روایی محتوایی استفاده شده است و باتوجه به نظر متخصصان و با استفاده از ضریب لاوشه، میزان روایی 75/0 محاسبه شده است. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از شاخص های آمار توصیفی مانند (فراوانی - میانگین - انحراف معیار - آزمون T برای گروه های مستقل - آزمون کالموگروف - اسمیرنوف و تحلیل کواریانس) استفاده شد. نتایج نشان داد بین میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که با روش عمل گرایی نوین آموزش دیده بودند، با پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که به روش عادی آموزش دیده بودند تفاوت معنی داری وجود داشت . به عبارت دیگر تاکید بر کشف روابط بین پدیده ها و مفاهیم و استفاده از روش خلق و نقد داستان میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را افزایش داده است.
