انسان از ابتدای خلقت به دنبال رفع نیازهای اساسی خود و بالا بردن کیفیت زندگی بوده است. نیاز به غذا، مسکن و مایحتاج زندگی در بین انسان های نخستین نیز به شکل های مختلف وجود داشته و بشر برای رفع این نیازها مجبور به کار و تلاش بوده است. با تغییر سبک زندگی و حرکت جوامع به سمت صنعتی شدن و پس ازآن اقتصاد دانش محور، سبک و شیوه بسیاری از کارها تغییر کرده است؛ اما اصل کار به عنوان یکی از دغدغه های اصلی بشر همچنان مورد توجه افراد و جوامع قرار گرفته است و حتی اهمیت این مقوله در زندگی بشر امروزی بیش ازپیش احساس می گردد. دارا بودن افراد واجد شغل و کار مناسب اثرات و پیامدهای مثبت اقتصادی، اجتماعی و روان شناختی برای افراد و جامعه به همراه دارد و می تواند به رفاه ،آرامش و توسعه جوامع کمک کند.در چند دهه اخیر مفهوم کار افرینی ، به عنوان مبنایی جدید جهت ایجاد امنیت شغلی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. اهمیت بسط و رواج این مفهوم علاوه بر منابع علمی، در سیاست های کسب وکار عمومی و خصوصی منعکس شده و پیش درآمد تغییرات فزاینده ای محسوب می گردد که روابط کاری را متأثر می سازد.
