محمدرضا یوسف زاده چوسری

زمینه و اهداف: خود ارزشیابی حلقه مفقوده اغلب نظامهای آموزشی و مهمترین ابزار بهبود مستمر است. هدف این پژوهش سنجش میزان خود ارزشیابی دانشجویان رشتههای مختلف مقطع کارشناسی ارشد است. روش بررسی: روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع 5931 و - کارشناسی ارشد دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سالهای تحصیلی 5931 5931 است که تعداد آنها 93 نفر بوده است. با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای و جدول برآورد -5939 حجم نمونه کرجسی و مورگان، تعداد 39 نفر بهعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه محقق ساخته سنجش خود ارزشیابی دانشجویان بود که روایی آنها با استفاده از روش روایی محتوایی از منظر متخصصان مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آنها نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ 99 /. به دست آمد. برای تجزیه و تک گروهی و آزمون رتبهبندی فریدمن استفاده شد. t تحلیل دادهها از شاخصهای آمار توصیفی و آزمون یافتهها: یافتهها نشان داد که خود ارزشیابی شامل مؤلفههای خود آغازی، مسئولیتپذیری، خود استقلالی، خود ،)9/ نظارتی و خود گزارش دهی است و میانگین نمرات خود ارزشیابی دانشجویان به تفکیک مؤلفهها، خود آغازی ) 51 1( است. میانگین کل / 9( و خود گزارش دهی ) 51 / 9(، خود نظارتی ) 21 / 9(، خود استقلالی ) 93 / مسئولیتپذیری ) 11 9( است و بین میزان خود ارزشیابی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنیدار وجود ندارد. / خود ارزشیابی آنها ) 19 نتیجهگیری: برای بهبود و درونی ساختن خود ارزشیابی دانشجویان پیشنهاد میگردد، سازوکارهای مناسب جهت ترغیب مدرسان برای استفاده از سبکهای آموزش تعاملی و غیر مداخلهای در فرایند یاددهی- یادگیری فراهم شود.