هدف ازاین پژوهش بررسی سبک های مدیریت کلاس درس و رابطه ی آن با خود ارزشیابی دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش عبارت از کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی درسال 93-1392 هستند که تعداد آنها 2189 بوده است. با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای، نمونه ای با حجم 309 نفر انتخاب ومورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها دراین پژوهش، دو پرسشنامه محقق ساخته سنجش سبک های مدیریت کلاس و خودارزشیابی دانشجویان بود که روایی آن ها با استناد به نظر متخصصان مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن ها نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ، برای دو پرسشنامه سنجش سبک های مدیریت کلاس و خودارزشیابی دانشجویان به ترتیب 78% و 85% به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی شامل جداول، نمودارها، درصد فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، و آزمون آمار استنباطی کولموگروف اسمیرنف، آزمون t تک گروهی، آزمون فریدمن، آزمون تحلیل واریانس دوطرفه، آزمون ضریب همبستگی پیرسون، و آزمون رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که از دیدگاه دانشجویان، میزان استفاده اساتید از سبک مدیریت غیرمداخله ای کم بوده است، میزان استفاده اساتید از سبک مدیریت مداخله ای زیاد بوده است و میزان استفاده اساتید از سبک مدیریت تعاملی کم بوده است. همچنین نتایج نشان داد بین سبک مدیریت غیرمداخله ای و تعاملی با خودارزشیابی دانشجویان، رابطه ی مثبت و معنا داری وجود دارد. و اما بین سبک مدیریت مداخله ای با خودارزشیابی دانشجویان، رابطه معناداری وجود ندارد.
