مرتضی یاوری

سپتی سمی خونریزی دهنده (Hemorrhagic septicemia) یکی از مهمترین بیماری های تاثیر گذار در صنعت آبزی پروری می باشد و آئروموناس هیدروفیلا ( Aeromonas hydrophyla) بعنوان عامل اصلی بیماری سپتی سمی خونریزی دهنده شناخته می شود. عوامل ضد میکروبی بطور گسترده برای درمان و پروفیلاکسی بیماری های ماهی ها نظیر سپتی سمی خونریزی دهنده و همچنین بعنوان محرک رشد در صنعت آبزی پروری استفاده می شود. با این وجود استفاده طولانی مدت و بیش از حد آنتی بیوتیک ها در صنعت موجب افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی (antimicrobial resistance: AMR ) و بروز باکتری های مقاوم به چند دارو(multi-drug resistance: MDR) در جدایه های بالینی و با باکتری های بیماری زای غذازاد بویژه آئروموناس هیدروفیلا می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی فنوتیپی و ژنوتیپی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی بر روی42 جدایه آئروموناس هیدروفیلا که از نمونه های کپور ماهیان مشکوک به سپتی‎سمی هموراژیک از استخر های پرورش ماهیان گرم آبی استان گیلان جدا سازی شده بود، صورت گرفت. ابتدا در مطالعه فتوتیپی به بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی به روش انتشار دیسک پرداخته شد و سپس حضور ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی (dfrA1-like، tetA ، sul1، blaTEM و (qnrA با استفاده از تکنیک PCR بررسی شد. در بررسی فنوتیپی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی بیشترین مقاومت در بین جدایه های مورد بررسی، مربوط به آنتی بیوتیک های کلیندامایسین (100درصد)، اکسی تتراسایکلین (23/95 درصد)، اگزالینیک اسید (9/88 درصد)، آمپی سیلین (95/80 درصد)، پنی سیلین (57/78درصد)، تتراسایکلین (19/76درصد) ، کلرامفنیکل (8/73درصد) و کمترین مقاومت در بین جدایه ها مربوط به آنتی بیوتیک های سولتریم (4/19درصد)، آموکسی سیلین و سیپروفلوکساسین(66/16درصد) مشاهده گردید. نتایج PCR مشخص کرد که از تعداد42 ایزوله ، تعداد 17 جدایه (47/40درصد) واجد ژن blaTEM و تعداد 14 جدایه (33/33درصد) واجد ژن tetA وتعداد 10 جدایه (08/23 درصد) واجد ژن sul1 و تعداد سه جدایه (14/7درصد) واجد ژن dfrA1-like بودند، در حالیکه 13جدایه (59/ 30درصد) حاوی هیچ یک از ژن های مقاومت نبودند. بعلاوه، هیچ یک از جدایه ها دارای ژن qnrA نبود. بطور کلی برای به حداقل رساندن بروز مقاومت چند دارویی در آئروموناس هیدروفیلا های جدا شده از کپور ماهیان در مزارع پرورشی ماهیان و متعاقبا در منابع غ