عفونت های باکتریایی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر ماهیان پرورشی از جمله ماهی کپور می باشد. آئروموناس هیدروفیلا یکی از پاتوژن های فرصت طلب ساکن آب های شیرین و دستگاه گوارش ماهیان سالم است و موجب سپتی سمی همراه با خونریزی های جلدی و احشایی، تورم روده و مرگ می شود. وجود فاکتورهای حدت متعدد در آئروموناس هیدروفیلا موجب شدت و قدرت بیماری زایی این باکتری شده است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ژن های حدت لیپاز، الاستاز و آئرولیزین در جدایه های آئروموناس هیدروفیلای جدا شده از کپور ماهیان مشکوک به سپتی سمی هموراژیک در استخرهای پرورش ماهی گرم آبی استان گیلان بود. جامعه هدف در این مطالعه توصیفی تحقیقی، 42 جدایه آئروموناس بود که قبلاً با استفاده از روش های بیوشیمیایی و مولکولی به عنوان گونه آئروموناس هیدروفیلا تأیید شده بود. در مطالعه حاضر فراوانی ژن های حدت لیپاز (lip)، الاستاز (ahyB) و آئرولیزین (aerA) با استفاده از روش Multiplex PCR بررسی شد و نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS با استفاده از روش مربع کای مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج نشان داد که ژن lip با 90 درصد (38 جدایه) بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داد و ژن های aerA و ahyB به ترتیب با 88 درصد (37 جدایه) و 5/78 درصد (33 جدایه) در رتبه های بعدی جای گرفتند. همچنین از نظر پروفایل حدت ژنی، 5 پروفایل شناسایی شد که پروفایل aerA+, ahyB+,lip+ با 5/66 درصد (28) بیشترین فراوانی را داشت. ازاین رو با توجه به بالا بودن میزان حضور ژن های حدت و وجود چند ژن حدت به صورت هم زمان در یک سویه، قدرت بیماری زایی جدایه های مورد مطالعه ممکن است نسبت به سایر سوش ها بالاتر باشد. لذا با توجه به مشترک بودن این بیماری با انسان و احتمال انتقال چنین سویه هایی به انسان، رعایت موازین بهداشتی در جلوگیری از انتقال و انتشار آن لازم و ضروری است.
