هدف: هدف از این پژوهش، پیش بینی کیفیت زندگی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان براساس مهارت های ارتباطی ، تاب آوری و امید به زندگی است. روش: تحلیل داده‌ها در چند بخش آمار توصیفی، آزمون پیش‌فرض‌های آمار پارامتریک و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره) توسط نرم افزار SPSS-26 انجام شد. یافته ها: براساس جدول آماری، کیفیت زندگی با مهارت‌های ارتباطی، تاب آوری و امید به زندگی در سطح 01/0 رابطهی مثبت و معناداری دارد. بحث و نتیجه گیری: در این پژوهش نشان داده شد که کیفیت زندگی رابطهی معنادار و مثبتی با متغیرهای تاب‌آوری و امید به زندگی دارد. مهارت های ارتباطی تاثیر مثبت اما غیر مستقیم در کیفیت زندگی دارد که می تواند نشان دهنده ی تأثیر بر سایر عوامل مانند تاب‌آوری و امید به زندگی باشد.
