پژوهش حاضر در صدد است که قابلیت مقیاس گناه وجودی را در پیش بینی طرحواره های نقص، فداکاری، منفی بافی و شکست مورد ارزیابی قرار دهد. این پژوهش به لحاظ روش از نوع مطالعات همبستگی می باشد. جامعۀ آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا (12000=N) در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. یافته های آماری نشان داد که همبستگی بین گناه وجودی و طرحواره منفی بافی مثبت و معنادار است. نتایج تحلیل رگرسیونی خطی این یافته را تایید کرد و از توانایی این مقیاس در پیش بینی احتمال گناه وجودی حمایت نمود.
