هدف از انجام این پژوهش تبیین شفقت ورزی براساس ذهنیت اجتماعی با میانجی گری لحن هیجانی در دانشجویان بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر طرح ، تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان درسال تحصیلی در 1401 بود. در این طرح 372 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ایی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه شفقت خود (نف، 2003)، پرسشنامه لحن هیجانی یارمحمدی و رحیمی (1398) و پرسشنامه ذهنیت اجتماعی یارمحمدی و عباس پور (1401)، استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی، رگرسیون و روش آماری مدلسازی معادلات ساختاری SEM استفاده شد. جهت تحلیل دادها از نرم افزار SPSS نسخه 24 برای سنجش کلیه فرضیه ها و نرم افزار Smart pls نسخه 3 برای مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج با اطمینان 95% نشان داد لحن هیجانی مثبت دارای اثر مثبت و مستقیمی معادل 486/0 بر شفقت ورزی می باشد. لحن هیجانی منفی دارای اثر منفی و مستقیمی معادل 418/0- بر شفقت ورزی می باشد. ذهنیت اجتماعی دارای اثر مثبت و مستقیمی معادل 296/0 بر شفقت ورزی می باشد. ذهنیت اجتماعی دارای اثر مثبت و غیر مستقیمی بر شفقت ورزی از طریق لحن هیجانی مثبت می باشد. همچنین ذهنیت اجتماعی دارای اثر منفی و غیر مستقیمی بر شفقت ورزی از طریق لحن هیجانی منفی می باشد. و در نهایت، شفقت ورزی براساس ذهنیت اجتماعی با میانجی گری لحن هیجانی مثبت و منفی از برازش مناسبی برخوردار بود. بنابراین با افزایش خود شفقت ورزی در دانشجویان می توان عواطف مثبت آنان را افزایش داد و همچنین، می توان از آموزش شفقت ورزی برای ارتقای رضایت از زندگی بهره برد.
