هدف پژوهش مطالعه نقش واسطهای طرحواره های ناکارآمد اولیه در رابطه بین پیوند والدینی و استعداد اعتیاد در دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا شهر همدان بود. روش انجام پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل دانشجویان کارشناسی سال تحصیلی 97-96بودند. تعداد 322 نفر از دانشجویان به عنوان نمونه و به شیوه نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. دادهها با استفاده از ابزار پیوند والدینی )PBI ،)فرم کوتاه پرسشنامه طرحوارههای ناکارآمد اولیه )SF-SQ )و پرسشنامه استعداد اعتیاد نسخه دانشجویان )SV-ASQ (بدست آمد. یافته ها نشان داد که پیوند والدینی )مراقبت پایین والدینی و محافظت بیش ازحد( چه به صورت مستقیم و چه به صورت غیرمستقیم به واسطه طرحواره های ناکارآمد اولیه بر روی استعداد اعتیاد تأثیرگذار است. درنهایت نقش واسطه ای طرحواره های ناکارآمد اولیه در رابطه بین پیوند والدینی و استعداد اعتیاد در قالب یک مدل ارائه شد، که با توجه به مقادیر شاخص های به دست آمده برای این مدل، مالحظه گردید که مدل از برازش خوبی برخورداربود. براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت طرحواره ناکارآمد اولیه و پیوند والدینی تعیین کننده استعداد اعتیاد هستند.
