شهریار یارمحمدی واصل

هدف اصلی پژوهش حاضر پیش بینی سرزندگی تحصیلی براساس مثبت اندیشی،همدلی و ارتباط اجتماعی بود. با توجه به موضوع و هدف پژوهش، روش تحقیق حاضر ازنظر هدف،کاربردی و ازنظر روش اجرا، توصیفی و از نوع همبستگی بود که در آن ارتباط مثبت اندیشی، همدلی و ارتباط اجتماعی با سرزندگی تحصیلی مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرکرمانشاه بود که در سال تحصیلی 01-1400 مشغول به تحصیل بودند و شامل 24317 نفر بود. حجم نمونه با استفاده از جدول نمونه گیری کرجسی و مورگان 380 نفر (190دختر و 190 پسر) برآورد شد که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای برگزیده شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسش نامه های سرزندگی تحصیلی مارتین و مارش(2006 )، مثبت اندیشی اینگرام و ویس نیکی(1988) ، همدلی کودک و نوجوان EmQue-CA(1983) و ارتباط اجتماعی زبوف(2010) استفاده گردید. داده ها با آزمون میانگین و انحراف استاندارد، جداول و نمودارها توصیف شد و نتایج حاصل از تحلیل استنباطی داده ها شامل ضرایب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که بین مثبت اندیشی، همدلی و ارتباط اجتماعی با سرزندگی تحصیلی ارتباط مستقیمی وجود دارد و با افزایش مثبت اندیشی، همدلی و ارتباط اجتماعی، میزان سرزندگی تحصیلی دانش آموزان نیز افزایش پیدا می کند(ضرایب همبستگی بین مثبت اندیشی، همدلی و ارتباط اجتماعی با سرزندگی تحصیلی به ترتیب 671/0 و 613/0 و 357/0 به دست آمد که در سطح آلفای 01/0 معنی دار می باشند (p<0/01)). همچنین مقدار ضریب تعیین (مجذورR) برابر با 488/0 بدست آمد که نشان دهنده ی میزان تبیین واریانس و تغییرات سرزندگی تحصیلی توسط مثبت اندیشی، همدلی و ارتباط اجتماعی می باشد. بنابراین با توجه به یافته های پژوهش می توان این نتیجه کلی را گرفت که مثبت اندیشی، همدلی و ارتباط اجتماعی می تواند به صورت معناداری سرزندگی تحصیلی در دانش آموزان متوسطه اول را پیش بینی کند.