شهریار یارمحمدی واصل

چکیده: فرزندآوری یکی از نیازهای بشری و از دلایل گرایش جوانان به زندگی مشترک است. در مواردی زوجین توانایی فرزندآوری به صورت طبیعی را ندارند و نیازمند کمک های پزشکی هستند. گروهی به کمک علم پزشکی با لقاح مصنوعی بارور و گروهی دیگر، از این موهبت الهی بی بهره می مانند که می تواند مسائل روانشناختی و خانوادگی خاصی را ایجاد کند. بنابراین، موضوع ناباروری و باروری با لقاح مصنوعی علاوه بر قلمرو پزشکی، در قلمرو علوم رفتاری و شناختی، به ویژه در حیطه روابط زناشویی، قابل بحث و بررسی است. هدف از این مطالعه، مقایسه ی میزان تعارض، سبک های حل تعارض و تعهد زناشویی در زوجین نابارور، بارورشده با لقاح مصنوعی و بارور بهنجار است. روش پژوهش علی-مقایسه ای است و جامعه ی آماری شامل کلیه ی زوجین مراجعه کننده به بیمارستان ها و درمانگاه های باروری و ناباروری شهر تهران می باشد. حجم نمونه شامل 50 زوج نابارور، 50 زوج بارورشده با لقاح مصنوعی و 50 زوج بارور طبیعی است که در بازه ی زمانی اردیبهشت و خرداد 1401 به بیمارستان بانوان آرش تهران مراجعه کرده اند و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تعارض زناشویی کانزاس، سبک های حل تعارض ROCI-II و تعهد زناشویی DCI استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که بین زوجین نابارور (اولیه و ثانویه)، بارورشده با لقاح مصنوعی و بارور بهنجار از نظر متغیرهای تعارض زناشویی، سبک های حل تعارض و تعهد زناشویی تفاوت معنی داری وجود دارد. در زوجین نابارور اولیه و بارور با لقاح مصنوعی، تعارض زناشویی بالاتر و تعهد زناشویی پایین تر از زوجین نابارور ثانویه و بارور بهنجار بوده و زوجین نابارور اولیه بیشتر از سبک های حل تعارض مسلط، ملزم شده و اجتنابی بهره می برند. همچنین، زوجین بارورشده با لقاح مصنوعی بیشتر دارای سبک های حل تعارض ملزم شده، اجتنابی و یکپارچه بوده و زوجین نابارور ثانویه و بارور بهنجار دارای سبک های حل تعارض یکپارچه و مصالحه هستند. علاوه بر این، نتایج تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که بین میزان تعارض، سبک های حل تعارض و تعهد زناشویی در گروه های زوجین نابارور (اولیه و ثانویه)، بارورشده با لقاح مصنوعی و بارور بهنجار رابطه معناداری وجود دارد. بر پایه این پژوهش، ناباروری و عدم توانایی در باروری طبیعی روابط زناشویی را تحت شعاع قرار می د