این پژوهش با هدف پیش بینی شفقت به خود بر اساس وضعیت روانشناختی، معناداری زندگی و امنیت روانی ادراک شده انجام شده است. روش پژوهش حاضر توصیفی–همبستگی بوده و جامعه آماری آن کلیه بیماران قلبی مراجعه کننده به بیمارستان ها و مطب های تخصصی قلب شهر دزفول در پاییز سال 1400 به تعداد 1946 نفر بود. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان 320 نفر مشخص و با استفاده از روش طبقه ای نسبی با طبقه بندی بیمارستان-ها و مطب ها گردآوری شد. داده ها نیز با استفاده از پرسشنامه های شفقت به خود نف (2003)، حالات مثبت روانشناختی رجایی و همکاران (1390) معنا در زندگی استیجرر و همکاران (2006) و امنیت روانی ادراک شده زارع و امین پور (1390) گردآوری و با آزمون رگرسیون چندمتغیری و ضریب همبستگی و توسط نرم افزار SPSS-23 تحلیل شد. نتایج نشان داد که متغیرهای پیش بین 23 درصد از تغییرات شفقت به خود را پیش بینی می کنند. بر اساس نتایج این آزمون به ترتیب امیدواری، خوش بینی، امنیت روانی، هدفمندی، قدردانی و حضور در تبیین واریانس شفقت به خود تاثیر دارند. همچنین بین وضعیت روانشناختی و مولفه های 15 گانه آن با شفقت به خود و مولفه های 3 گانه آن رابطه مثبت معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از آزمون همبستگی نشان داد که بین معناداری زندگی و 2 مولفه آن با شفقت به خود و 3 مولفه آن نیز رابطه مثبت معناداری وجود دارد. نهایتا بین امنیت روانی ادراک شده با شفقت به خود و 3 مولفه آن رابطه مثبت معناداری وجود دارد.
