هدف از پژوهش حاضر تبیین ذهن آگاهی بر اساس تنظیم هیجان و فعالیت نظام های بازداری- فعال سازی رفتاری در دانشجویان بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان درسال تحصیلی 98-97 بود. تعداد 373 دانشجو به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه های ذهن آگاهی فرایبورگ، نظام های بازداری- فعال سازی رفتاری کارو و وایت و پرسشنامه راهبردهای تنظیم هیجان گروس و جان روی آنان اجرا شد. برای تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که نظام بازداری رفتاری بر ذهن آگاهی اثر مستقیم و منفی دارد(P<0/01). نظام فعال سازی رفتاری بر ذهن آگاهی اثر مستقیم و مثبت دارد (P<0/01). ارزیابی مجدد هیجان بر ذهن آگاهی اثر مستقیم و مثبت دارد(P<0/01). سرکوبی هیجان بر ذهن آگاهی اثر مستقیم و منفی دارد(P<0/01). بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که نظام بازداری- فعال سازی رفتاری و ارزیابی مجدد و سرکوبی هیجان متغیرهایی هستند که تعیین کننده سطوح ذهن آگاهی است. مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی با داده ها برخوردار بود.
