این پژوهش با هدف تهیه پروتکل آموزشی رفتار با کودکان طلاق، ویژه ی مادران، انجام شد. در این پژوهش آزمایشی که از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود، نمونه ها با روش نمونه گیری در دسترس از جامعه مورد نظر انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. نمونه پژوهش 40 تن از مادران طلاق (20 تن گروه آزمایش، 20 تن گروه کنترل) که دارای کودک 6-12 ساله بودند را شامل می شد. برای گروه آزمایش 12 جلسه برنامه ی مداخله ای ویژه ی کودکان طلاق طی 4 هفته متوالی و سه روز در هفته برگزار شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در این پژوهش از پرسشنامه های زیر سود برده شد: پرسشنامه خشم اسپیلبرگ (1999)، پرسشنامه اضطراب حالت-صفت اسپیلبرگ (1989)، پرسشنامه احساس گناه کوگلر و جونز (2000)، پرسشنامه سازگاری بل (1934)، و پرسشنامه جو عاطفی خانواده هیل برن (1964). جهت آزمون فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. بررسی نتایج نشان داد که تفاوت بین میانگین های گروه آزمایش و کنترل معنادار بود (001/0>p). بر اساس یافته های پژوهش، پروتکل آموزشی طراحی شده می تواند با تغییر مثبت رفتار مادران کودکان طلاق، باعث بهبود وضعیت روانی این کودکان شود.
