شهریار یارمحمدی واصل

هدف این پژوهش پیش بینی خودمدیریتی بر اساس عدالت آموزشی و فرسودگی تحصیلی با نقش واسطه ای اخلاق تحصیلی دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال تحصیلی 1397-1398 بودندکه براساس روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 275 نفر (64 پس و 177 دختر) از بین آنها انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودمدیریتی هاوثون و نک (2002) ، فرسودگی تحصیلی شائوفلی و همکاران(2002)، اخلاق تحصیلی و عدالت آموزشی گل پرور (1389) استفاده شد. با استفاده از ضریب همبستگی و روش مدل یابی معادلات ساختاری به آزمون فرضیه ها پرداخته شد. نتایج حاکی از آن بود که عدالت آموزشی و فرسودگی تحصیلی با میانجی گری اخلاق تحصیلی از توانایی پیش بینی خودمدیریتی در دانشجوبان برخوردار است. نتایج نشان داد بین عدالت آموزشی با خودمدیریتی رابطه معنادار وجود نداشت (0/03-=β ). بین فرسودگی تحصیلی با خودمدیریتی رابطه معنادار وجود داشت(0/03-=β). . بین عدالت آموزشی و خودمدیریتی با واسطه اخلاق آموزشی رابطه غیر مستقیم و معنادار وجود داشت ( p<0/01 ،Z=3/75 ) و بین فرسودگی تحصیلی و خودمدیریتی نیز با واسطه اخلاق آموزشی رابطه غیر مستقیم و معناداری وجود داشت (5/61 =p<0/01، Z ). به طور کلی نتایج نشان داد که متغیرهای عدالت آموزشی، فرسودگی و اخلاق تحصیلی نقش معناداری در پیش بینی خودمدیریتی دانشجویان دارند.