ذهن آگاهی سازه ای است که از متون بودیسم گرفته شده است که ظرفیت توجه و آگاهی هوشمندانه را افزایش می دهد و در پژوهشهای روانشناختی تعریف و در قالب روشهای درمانی گوناگون یکپارچه سازی شده است. به عنوان یک حالت روانی ذهن آگاهی به صورت آگاهی ارتقاء یافته نسبت به لحظه حال تجربه می شود که فارغ از قضاوت، واکنش پذیری و همانندسازی با تجربه است. هدف از پژوهش حاضر تبیین ذهن آگاهی براساس تنظیم هیجان و فعالیت سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری در دانشجویان بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال تحصیلی 98-1397 است. تعداد 373 نفر به روش در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های ذهن آگاهی فرایبورگ، سیستم های بازداری/فعال سازی کار و وایت و راهبردهای تنظیم هیجان گروس و جان را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد سیستم بازداری رفتاری بر ذهن آگاهی اثر مستقیم و منفی دارد(p<0/01). سیستم فعال سازی رفتاری بر ذهن آگاهی اثر مستقیم و مثبت دارد (p<0/01). ارزیابی مجدد هیجان بر ذهن آگاهی اثر مستقیم و مثبت دارد(p<0/01). سرکوبی هیجان بر ذهن آگاهی اثر مستقیم و منفی دارد(p<0/01). براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که سیستم بازداری/فعال سازی رفتاری و ارزیابی مجدد و سرکوبی هیجان متغیرهایی هستند که تعیین کننده ی سطوح ذهن آگاهی است. مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی با داده ها برخوردار بود.
