شهریار یارمحمدی واصل

هدف: افراد دارای وابستگی مصرف مواد محرک با عدم شناخت صحیح از عواطف و احساسات خویش در به کار بردن درست هیجان­ ها مشکل دارند و این مشکلات در تنظیم هیجان­ ها منجر به مصرف مواد می ­شوند. هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس بر کاهش ولع و افسردگی پس از ترک در افراد وابسته به متامفتامین بود. روش: روش پژوهش از نوع شبه ­آزمایشی با طرح پیش­ آزمون و پس­ آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری افراد وابسته به متامفتامین مراجعه کننده به کلینیک ترک اعتیاد امید پویا در شهر تهران در سال 1395 بود. به روش نمونه­ گیری در دسترس 30 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی 15 نفر درگروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش، آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس را دریافت کردند و گروه گواه آموزش دریافت نکردند. داده­ ها با استفاده از پرسش­ نامه­ های سنجش ولع مصرف لحظه ­ای، و افسردگی (لاویبوند، 1995) به دست آمد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس بر کاهش ولع و افسردگی پس از ترک افراد وابسته به متامفتامین موثر است (0/01p<). نتیجه ­گیری: با توجه به یافته ­های پژوهش می­ توان گفت دشواری در تنظیم هیجان­ ها یکی از مشکلات افراد وابسته به متامفتامین است و آموزش نحوه ابراز و مدیریت هیجانات به این افراد می­ تواند در کاهش ولع و افسردگی پس از ترک مواد مؤثر واقع شود