شواهدی مبنی بر اینکه افراد مضطرب رفتار خرافی انجام می دهند وجود دارد و در این میان تفاوت اضطراب حالت و اضطراب صفت بیشتر مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین در مورد اینکه عامل شخصیتی بخصوص سبک دلبستگی نقشی در ایجاد این رفتار دارد یا خیر پژوهشی انجام نشده است. به همین دلیل در پژوهش حاضر این عامل نیز مورد بررسی قرار گرفت. از این رو، هدف از انجام این پژوهش تبیین رفتار خرافی بر اساس سبک های دلبستگی و اضطراب بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود و جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه بوعلی در سال تحصیلی 96-95 که 12874 نفر بودند. از این تعداد 370 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه های رفتار خرافی (محقق ساخته)، سبک های دلبستگی هازان و شیور و اضطراب حالت- صفت اسپیلبرگر استفاده و تحلیل داده ها با روش رگرسیون چندگانه صورت گرفت. نتایج نشان داد آمارهF و R2 برای تبیین رفتار خرافی بر اساس اضطراب 885/9 و 0/047 به دست آمدکه از لحاظ آماری معنادار است و اضطراب می تواند رفتار خرافی را در دانشجویان تبیین کند. همچنین آمارهF و R2 برای تبیین رفتار خرافی بر اساس سبک دلبستگی 14/869 و 0/120 و معنادار به دست آمد که نتیجه نشان می دهد سبک های دلبستگی قادر به تبیین این رفتار هستند. اضطراب حالت نمی تواند رفتار خرافی را پیش بینی نماید، اما اضطراب صفت قادر به پیش بینی این رفتار است. همچنین سبک دلبستگی اجتنابی می تواند رفتار خرافی را پیش بینی کند. سبک دلبستگی دوسوگرا بیشتر از سبک اجتنابی رفتار خرافی را پیش بینی می کند، اما دلبستگی ایمن نمی تواند این رفتار را پیش بینی کند. در مورد یافته ها می توان گفت اضطراب به ویژه اضطراب صفت در ایجاد رفتار خرافی موثر است. افراد با اضطراب صفت، آمادگی بالایی برای انجام این رفتار دارند. از سوی دیگر سبک های دلبستگی ناایمن به خصوص دلبستگی دوسوگرا، که بنا به تحقیقات با اضطراب رابطه بالایی دارد در ایجاد این رفتار نقش دارند.
