مقدمه: دیدگاه گیری اجتماعی یکی از مهارت های ضروری برای برقراری روابط اجتماعی است که ریشه در توانایی های شناختی دارد. مقیاسی که منحصراً این مهارت را بسنجد وجود ندارد و ابزارهای موجود تنها به عنوان خرده مقیاس، دیدگاه گیری اجتماعی را اندازه گیری کرده اند. لذا هدف پژوهش حاضر معرفی مفهوم دیدگاه گیری اجتماعی و تدوین مقیاسی برای سنجش آن بود. روش: در این پژوهش 750 نفر از دانشجویان دانشگاه های استان کردستان شرکت داشتند و مقیاس دیدگاه گیری اجتماعی را برای هنجاریابی و مقیاس های شادکامی آکسفورد و اضطراب بک را برای تعیین روایی تشخیصی تکمیل نمودند. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که بین دیدگاه گیری اجتماعی وشادکامی همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد و بین دیدگاه گیری اجتماعی با اضطراب، همبستگی منفی معناداری وجود دارد که حاکی ازروایی تشخیصی این مقیاس است. همچنین پایایی مقیاس دیدگاه گیری به دست آمدکه با استفاده از روش آلفای کرونباخ مطلوب (78/.) دست آمد.درتحلیل عامل برای مقیاس دیدگاه گیری اجتماعی 4 عامل پیش بینی شناختی دیگران، ادراک دیدگاه دیگران، خود را جای دیگر گذاشتن و احترام به تفاوت ها استخراج شد. نتیجه گیری: برآورد مقدماتی نشان داد که مقیاس دیدگاه گیری اجتماعی، ابزاری پایا و معتبر برای ارزیابی مهارت دیدگاه گیری اجتماعی است.
