هدف پژوهش بررسی رابطه عمل به باورهای دینی و تاب آوری در دانش آموزان دختر شهر همدان. روش: روش مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان شهر همدان بوده اند. نمونه بر اساس نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به تعداد 120 نفر انتخاب شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه مقیاس خودسنجی التزام عملی به اعتقادات اسلامی و مقیاس تاب آوری کانرو دیوید سون بود. یافته ها: نتایج نشان داد که بین تاب آوری و عمل به باور های دینی رابطه معناداری وجود ندارد و بین تاب آوری و میزان تحصیلات والدین رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: والدینی که تحصیلات بیشتری دارند فرزندان با تاب آوری بالاتری تربیت می کنند.
