هدف: این پژوهش با هدف بررسی وضعیت نگرش به زمان و بررسی رابطه ابعاد شش گانه آن (گذشته نگر مثبت و منفی، حال نگر مثبت و منفی، و آینده نگر مثبت و منفی) با بهزیستی روانشناختی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. روش: این پژوهش از نوع پیمایشی است که برای انجام آن از پرسشنامه سود برده شده است. جامعه آماری پژوهش همه دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه شهرهمدان در سال تحصیلی 92-1391 بودند. نمونه پژوهش 1200 نفر از دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه شهر همدان بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامه نگرش به زمان میللو و وورل و فرم 42 سوالی پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف و همکاران می باشد. یافته ها: جهت تحلیل داده های پژوهش از ضریب همبستگی و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شده است. یافته ها نشان داد که دانش آموزان بیشتر آینده نگر مثبت هستند و بطور کلی بیشتر نگرش های مثبت نشان می دهند تا منفی. همچنین مشخص شد بین بهزیستی روانشناختی با نگرش به زمان و بین پیشرفت تحصیلی با نگرش به زمان ارتباط معناداری وجود دارد. بحث ونتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان گفت که نگرش دانش آموزان به زمان می تواند پیش بینی کننده خوبی برای بهزیستی روانشناختی آنان و پیش بینی کننده ی ضعیف وضعیت تحصیلی آنان باشد. بنابراین با رشد و بهبود نگرش های مثبت در دانش آموزان می توان انتظار افزایش بهزیستی روانی آنان را داشت.
