مقدمه و هدف: براساس نظریه طرحواره ای عامل پیش زمینه ای برخی از اختلالات هیجانی مانند اضطراب طرحواره های ناکارآمد اولیه هستند، بنابراین هدف این پژوهش مطالعه رابطه طرحواره های ناکارآمد اولیه با علائم اضطراب فراگیر بود. روش: روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است، جامعه آماری کلیه افراد مبتلا به اضطراب فراگیر مراجعه کننده به مرکز مشاوره فرهنگیان، درمانگاه امام سجاد (ع)، مرکز درمان مشکلات رفتاری اداره بهداشت و دو مطب روانپزشکی شهر همدان در سال 1388 بودند. حجم نمونه شامل 185 (98 زن و 87 مرد) نفر بود که بصورت نمونه گیری در دسترس یا هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش: الف)- فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره های ناکارآمد اولیه یانگ ب)- پرسشنامه اضطراب کتل ج)- چک لیست علائم اضطراب فراگیر بود. تحلیل داده ها بوسیله آزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون T مستقل و رگرسیون چند متغیره انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان می دهد بین علائم اضطراب فراگیر و طرحواره های ناکارآمد اولیه رابطه معنی دار وجود دارد، بدین گونه که بین علائم اضطراب فراگیر با طرحواره های ناکارآمد اولیه محرومیت هیجانی، نقص/ شرم، و بیگانگی اجتماعی، وابستگی/ بی کفایتی، آسیب پذیری نسبت به ضرر، شکست یا ناکامی، خود تحول نیافته/ در دام افتادگی، و طرحواره بازداری هیجانی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین بین طرحواره های ناکارآمد اولیه با اضطراب آشکار و اضطراب پنهان رابطه معنی داری وجود داشت(05/0 < P). تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که علائم اضطراب فراگیر به ترتیب از طرحواره ناکارآمد اولیه بیگانگی اجتماعی، بازداری هیجانی، استحقاق/ بزرگمنشی، آسیب پذیری نسبت به صدمه و محرومیت هیجانی بیشترین تأثیر را می پذیرد. نتیجه گیری: بطور کلی می توان چنین استنباط کرد که طرحواره های ناکارآمد اولیه جای خود را در ایجاد اختلالات اضطرابی باز کرده اند که با شناسایی آنها می توان شناخت دقیقی از علائم اختلال اضطراب فراگیر بدست آورد.
