مقدمه: سبک های دلبستگی از پیوندها و روابط اولیه کودک با مراقب اولیه او نشأت می گیرد که با اختلالات هیجانی (اضطراب مرگ) در طول زندگی فرد رابطه مهمی دارد. اگر این پیوندها و روابط در اوایل کودکی به درستی شکل نگرفته باشد، به احتمال زیاد فرد را در آینده با بیماری های روانی و جسمانی مانند بیماری قلبی- عروقی گرفتار خواهد کرد. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه سبک های دلبستگی با اضطراب مرگ در بین بیماران قلبی- عروقی بود. روش: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود و جامعه آماری آن را همه بیماران قلبی- عروقی شهر شهریار تشکیل دادند. نمونه ها (120 نفر) با روش نمونه گیری هدفمند از سه مطب خصوصی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های مقیاس اضطراب مرگ Templer و پرسش نامه سبک های دلبستگی بزرگسالان Hazan و Shaver به دست آمد. یافته ها: میزان شیوع اضطراب مرگ شدید در بین بیماران قلبی 7/41 درصد، اضطراب مرگ متوسط 3/28 درصد و اضطراب مرگ خفیف 0/30 درصد بود. همچنین بین سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا با اضطراب مرگ رابطه مثبت معنی داری یافت شد (01/0 > P). فراوانی افراد دلبسته ناایمن (اجتنابی و دوسوگرا) نسبت به افراد دلبسته ایمن بیشتر بود. نتیجه گیری: بین سبک های دلبستگی با اضطراب مرگ در بیماران قلبی- عروقی بزرگسال رابطه معنی داری وجود دارد.
