نظریهی یادگیری شناختی با تمرکز بر فرایندهای ذهنی درگیر در یادگیری، حافظه، حل مسئله و تصمیمگیری، نقشه ی راهی برای طراحی استراتژیهای آموزشی اثربخش ارائه میدهد. درک چگونگی کسب، پردازش و حفظ اطلاعات توسط فراگیران، مربیان و متخصصان فناوری را قادر میسازد تا مواد یادگیری و ابزارهای فناورانه را به گونهای طراحی کنند که یادگیری عمیق و ماندگار را ترویج کند. ظهور فناوریهای هوشمند آموزشی، متاثر از پیشرفتهای هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی، تحلیل دادهها و تعامل انسان و رایانه، انقلابی در شیوه های تدریس و یادگیری ایجاد کرده است. سیستمهای آموزش هوشمند، پلتفرمهای یادگیری تطبیقی، آزمایشگاههای مجازی و شبیهسازیهای فراگیر، تجربیات شخصیسازیشده، فرصتهایی تعاملی و فراگیر را برای فراگیران ارائه میدهند که با نیازها، اولویتها و سبکهای یادگیری آنها سازگار است. با این حال، پیاده سازی نظریهی یادگیری شناختی در توسعهی فناوری، دارای چالشها و محدودیتهایی است. از محدودیتهای این نظریه میتوان به نگرانی در توجه به تفاوتهای فردی فراگیران و ملاحظات اخلاقی، مانند حفظ حریم خصوصی افراد در جمعآوری دادهها اشاره کرد. با این همه، آیندهی این فناوری نویدبخش تحولاتی عظیم در امر آموزش به ویژه آموزش زبان دوم است؛ چنانکه میتوان امیدوار بود که عصر جدیدی از محیطهای یادگیری هوشمند، تطبیقی و پاسخگو در حال رقم خوردن است.
