آموزش هوشمند، که با تلفیق فناوریهای پیشرفته و روشهای نوین آموزشی شناخته میشود، به مثابه الگویی نوآور در تقویت مهارتهای زبانی ظهور کرده است. پژوهش حاضر به ارزیابی اهمیت، چالشها و چشماندازهای آتی آموزش هوشمند در بهبودمهارتهای زبانی فراگیران میپردازد. اهمیت آموزش هوشمند در قابلیت آن برای سفارشیسازی فرآیندهای یادگیری،انطباقپذیری آموزشی و بهینهسازی بازده برای گروههای متنوع یادگیرنده نهفته است. پلتفرمهای آموزشی هوشمند بابهرهگیری از هوش مصنوعی، الگوریتمهای یادگیری ماشینی و فناوریهای دیجیتال، محیطهای یادگیری پویا و متقابلی رافراهم میآورند که به نیازها، اولویتها و توانمندیهای دانشآموزان پاسخ میدهد. تقویت مهارتهای زبانی، از جمله خواندن،نوشتن، گفتار و شنیدار، برای موفقیت در تحصیلات، پیشرفت شغلی و فهم فرهنگی در جامعه جهانی امروزی از اهمیت بالاییبرخوردار است. با این حال، پیادهسازی آموزش هوشمند با چالشهایی مانند محدودیتهای فنی، دغدغههای اخلاقی و مقاومت در برابر تغییرات روبرو است. محدودیتهای فناورانه مانند زیرساختهای ناکافی و دسترسی محدود به منابع دیجیتال، مانع ازادغام کارآمد برنامههای آموزشی هوشمند در محیطهای آموزشی میشوند. نگرانیهای اخلاقی در مورد حریم خصوصی دادهها،تعصب الگوریتمی و حفاظت از یادگیرندگان، بر ضرورت وضع قوانین، استانداردها و دستورالعملهای شفاف برای استفادهمسئولانه از فناوریهای آموزشی تأکید دارند. همچنین، مقاومت در برابر تغییر و پایبندی به الگوهای سنتی آموزشی، موانعی بر سر راه نوآوری و دگرگونی در آموزش زبان ایجاد میکنند. پیشبینی میشود که در آینده ای نه چندان دور آموزش هوشمند به عنوان پیشگام نوآوریها و پیشرفتهای انقلابی در یادگیری زبان عمل کند. پدیده های نوظهوری مانند واقعیت افزوده، واقعیت مجازی و شبیهسازیهای جامع، تجربیات یادگیری زبان را به شکلی فراگیر و تعاملی ارائه میدهند که محیطهای واقعی را بازسازی میکنند.
