نوآوری، اساس توسعه و ماندگاری سیستمهای اجتماعی بوده و دستیابی به نوآوری، نیازمند رفتار نوآورانه است. در میان انواع مختلف سبکهای رهبری و تصمیمگیری، تأثیر نسبی و متفاوت آنها در ایجاد رفتار نوآورانه، رهبری مشارکتی و تصمیمگیری استراتژیک نیز نقش اساسی در بروز اینچنین رفتارها دارد. بنابراین، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر رهبری مشارکتی بر رفتار نوآورانه با نقش میانجی تصمیمگیری استراتژیک انجام شده است. روش تحقیق توصیفی _ همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی معلمان دوره ابتدایی ناحیه دو شهر کرمانشاه به تعداد 1150 نفر بود که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای 291 نفر از معلمان جهت مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری دادههای پژوهش از پرسشنامههای استاندارد رهبری مشارکتی، تصمیمگیری های آلفای استراتژیک و رفتار نوآورانه استفاده شد. برای تعیین پایایی و روایی پرسشنامهها آزمون کرونباخ و تحلیل عاملی تأییدی به کار گرفته شد. دادههای تحقیق پس از جمعآوری با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری در نرمافزارهای آماری Lisrel و SPSS تحلیل شدند. نتایج بهدستآمده نشان داد که رهبری مشارکتی اثر مستقیم و معنادار بر رفتار نوآورانه ندارد ) 48 / 0r= ( اما رهبری مشارکتی اثر مستقیم و معنادار بر تصمیمگیری استراتژیک دارد ) 73 / 0r= ( و تصمیمگیری استراتژیک اثر مستقیم و معنادار بر رفتار نوآورانه دارد ) 57 / 0r= ( و درنهایت رهبری مشارکتی با نقش میانجی تصمیمگیری استراتژیک اثر غیرمستقیم، مثبت و معنیدار بر رفتار نوآورانه دارد.
