هدف از این پژوهش بررسی رابطه رهبری سطح پنج با خودکارآمدی و شادکامی معلمان مقطع ابتدایی منطقه 15 شهر تهران در سال تحصیلی 1402-1401بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی منطقه 15شهر تهران در سال تحصیلی 1402-1401 به تعداد 1400 نفر(1314 زن و 86 مرد)بود که بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد نمونه شامل 302آزمودنی(284 زن و 18 مرد)انتخاب شد. برای تعیین حجم جامعه نمونه، از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی بهره گرفته شد. جهت گردآوری داده ها از سه پرسشنامه رهبری سطح پنج چم آسمانی(1386)، خودکارآمدی اسچانن، موران و ولفولک(2001) و شادکامی آکسفورد(2002) استفاده گردید. روایی محتوایی پرسشنامه ها مورد تایید استاد راهنما قرار گرفت. پایایی ابزار پژوهش با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 97/0 برای پرسشنامه رهبری سطح پنج ،95/0 برای پرسشنامه خودکارآمدی و 98/0 برای پرسشنامه شادکامی محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی مانند(جدول، نمودار، فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار)و نیز از روش های آمار استنباطی (آزمون کالموگروف_اسمیرونوف، آزمون تی تک گروهی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند گانه) استفاده شد. نتایج نشان داد وضعیت استفاده از سبک رهبری سطح پنج توسط مدیران، خودکارآمدی و شادکامی معلمان مدارس ابتدایی منطقه 15 شهر تهران بالاتر از حد متوسط است. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک رهبری سطح پنج با خودکارآمدی و شادکامی معلمان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه در این پژوهش نشان داد که از بین مؤلفه های سبک رهبری سطح پنج ، مؤلفه رویارویی با واقعیت تلخ بیشترین تأثیر را بر خودکارآمدی معلمان دارد و از بین مؤلفه های سبک رهبری سطح پنج مولفه های فرهنگ انضباطی و ویژگی های شخصیتی مدیر، بیشترین تأثیر را بر شادکامی معلمان دارند.
