در وضعیت کنونی جهان که تغییرات در همه زمینه ها به سرعت درحال وقوع است، آینده نگری و سازماندهی فعالیت های علمی برای پیش بینی آینده ضرورتی انکار ناپذیر است.آموزش عالی ودانشگاه ها نیز برای دستیابی به جایگاه آرمانی ویاحتی حفظ شرایط وجایگاه فعلی خود، نیازمند آینده نگری و ترسیم چشم انداز است. هدف کلی این پژوهش تدوین چشم انداز تحولات رشته ای در دانشگاه های ایران وارائه پیشنهاداتی متناسب با این تحولات می باشد. با توجه به ماهیت چندبعدی پژوهش حاضر از روش تحقیق آمیخته برای دستیابی به اهداف پژوهش استفاده گردیدواعتبارپژوهش بااستفاده از نظر متخصصان وخبرگان تایید شد. بدین منظور به صورت موازی از روش بر خواسته از داده ها، (GT) ، پیمایش و تحلیل محتوا استفاده شد. جامعه پژوهش بخش کیفی را متخصصین وخبرگان مطلع راجع به وضعیت فعلی و صاحب ایده برای آینده دانشگاه وآموزش عالی تشکیل می دهند. مصاحبه شوندگان بالقوه این پژوهش ، متخصصین این حوزه بودند که با استفاده از نمونه گیری هدفمند اشباع نظری انتخاب شدند. جامعه بخش کمی شامل اعضا هیات علمی شاغل در دانشگاه های دولتی کشور بودندکه به منظور انتخاب نمونه، از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده گردید. بدین منظور 400نفرازاعضاءهیات علمی 16 دانشگاه کشور به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. نتایج نشان دادمهمترین عامل در ادامه حیات رشته های دانشگاهی درایران سیاست های اجرایی وزارت متبوع می باشد درحالیکه بایستی تقاضای جامعه وبازار کار، محور ایجاد، تاسیس وادامه پذیرش دررشته های دانشگاهی باشد. همچنین دربخش کمی آنچه که میتوان ازاولویت بندی رشته های دانشگاهی استنباط کرد، میزان اشتغال و تولید ثروت بعد از فارغ التحصیلی، مهمترین وجه انتخاب از جانب اساتید بوده است. براساس یافته های بخش کیفی به منظور ایجاد و توسعه رشته های دانشگاهی مدل ارائه گردیدودربخش کمی نیزرشته های مختلف باتوجه به گرو ههای آزمایشی وضرورت واهمیت برای توسعه، باتوجه به نظرپرسش شوندگان، اولویت بندی گردید.
