منابع انسانی و در راس آن نخبگان از مهم ترین و اساسی ترین شاخص های توسعه یافتگی و سرمایه های انسانی یک جامعه به شمار میآیند و توجه به امر آموزش و پرورش استعدادهای بالقوه آنها از وظایف مسئولان آموزشی و دانشگاهی هر کشوری است. هدف اصلی پژوهش حاضر تدوین الگوی هدایت و پرورش دانشجویان استعدادهای درخشان است. به منظور دستیابی به این هدف، در این پژوهش از رویکرد آمیخته بر اساس طرح اکتشافی متوالی استفاده شد. داد های بخش کیفی با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی و داده های بخش کمی به شیوه پیمایش و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته گردآوری گردید. در بخش کیفی شامل اسناد و منابع مکتوب در ارتباط با استعدادهای درخشان و همچنین متخصصین و مطلعین مرتبط با دانشجویان استعداد درخشان بودند که از این گروه 9 نفر با ملاک اشباع نظری به عنوان نمونه انتخاب شدند و نظرات آنها به شیوه مصاحبه نیمه ساختاری جمع اوری گردید، در بخش کمیتی نیز جامعه پژوهش شامل دانشجویان استعداد درخشان در سراسر کشور بود که 440 نفز به شیوه تصادفی خوشه ای از 10 دانشگاه دولتی سراسر کشور انتخاب شدند. در پایان یک مدل شامل سه عامل( مولفه اصلی) کشف و شناسایی (5 مولفه)، پرورش و توانمندسازی (5 مولفه) و پیگیری (3 مولفه) تدوین شد، مدل طراحی شده با استفاده از روش تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم مورد تایید قرار گرفت، در پایان مولفه های هر عامل با استفاده از روش تحلیل فریدمن اولویت بندی گردید.
