هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین هوش معنوی و خوش بینی سازمانی با بهره وری نیروی انسانی دبیران دوره اول متوسطه شهرستان همدان در سال تحصیلی 98-1397 بوده است. روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ شیوه اجرا توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دبیران دوره اول متوسطه شهرستان همدان به تعداد 965 نفر بود. حجم نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران و با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی تعداد 278 آزمودنی برآورد گردید. ابزارهای پژوهش شامل سه پرسشنامه هوش معنوی کینگ (2008)، خوش بینی سرشتی کارور و شییر (1985) و بهره وری نیروی انسانی آچیو (1980) می باشد. روایی محتوایی پرسشنامه ها مورد تأیید استاد راهنما قرار گرفت. پایایی ابزار پژوهش با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ برای پرسشنامه هوش معنوی 95/0، پرسشنامه خوش بینی75/0 و بهره وری نیروی انسانی 88/0محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص آمار توصیفی مانند (جدول، نمودار، فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار ) و نیز از روش آمار استنباطی (آزمون کالموگروف – اسمیرونوف، آزمون تی تک گروهی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره وخطی ساده) استفاده شده است. نتایج وضعیت سنجی نشان داد که وضعیت هوش معنوی و خوش بینی سازمانی بالاتر از حد متوسط (3) می باشد و بهره وری نیروی انسانی در حد متوسط ( 3) گزارش شد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین هوش معنوی و خوش بینی سازمانی با بهره وری نیروی انسانی دبیران دوره اول متوسطه شهرستان همدان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج پیش بینی حاکی از آن است که مؤلفه های تفکر انتقادی وجودی، تولید معنی شخصی، آگاهی و توسعه حالت آگاهی وخوش بینی ،قدرت پیش بینی بهر وری نیروی انسانی دبیران دوره اول متوسطه را دارند.
