در دهه های اخیر، رشد بی رویه کلانشهرها از جمله تهران، مشکلات متعددی را ایجاد کرده است و باعث ایجاد یک سری فضاهای شهری رها شده در سطح شهر شده است. این فضاهای رهاشده شهری، مشکلات اقتصادی، اجتماعی، زیستمحیطی، کالبدی و امنیتی زیادی را در شهرها ایجاد کرده است. این زمینها در دیگر کشورها با نامهایی چون زمین های قهوهای، فضاهای رهاشده، فضاهای باقیمانده و خلاء شهری شناخته میشوند که با توجه به سیاست های رشد شهری و با هدف استفاده ی کمتر از زمینهای سبز، مورد مطالعه قرار می گیرند. گسترش اینگونه فضاهای تعریف نشده یا رها شده به نوعی زوال شهری میانجامد. در شهرکرج نیز گونه- هایی از فضاها یافت میشوند که تعریف خاصی برای آنها ارائه نشده است. در سالهای گذشته تبدیل زمینهای رهاشده به پارک و فضای سبز، تا حدی به افزایش فضای سبزدر سطح شهر کمک نموده و فضایی برای تعاملات و ارتباطات اجتماعی ساکنان محله مهیا نموده است.در واقع پاکت پارکها به عنوان یکی از بهترین راه حلها برای استفاده بهینه از این فضاهاست. طراحی مجدد این فضاها به عنوان پاکت پارک نیازمند یک سری چهارچوب میباشد که این پژوهش به بررسی چهارچوب های لازم برای طراحی پاکت پارکها می پردازد. شیوه جمع آوری اطلاعات در این پژوهش به صورت مصاحبه با سه گروه استفاده کنندگان ، مدیران و متخصصان شهری بوده است و از روش آمیخته یعنی کمی و کیفی به صورت همزمان استفاده شده است. نتایج حاصل از مصاحبهها حاکی ازآن است که مهم ترین معیارها برای تبیین چهارچوبهای یک پارک جیبی عامل اندازه،مقیاس،دسترسی و پیاده روی ،تنوع فعالیت ، جذابیت بصری و ایمنی و امنیت میباشد.توقعات بیشتر مردم از یک پارک جیبی فضایی ایمن و امن برای گذراندن اوقات فراغت میباشد. اجرایی شدن این پژوهش در صورتی امکان پذیر است که برنامه ریزی برای ایجاد نوع این پارک ها در طرح های جامع و یا تفصیلی گنجانده شود و نیازهای استفاده کنندگان از پارک نیز سنجیده شود تا مردم در طراحی و نگهداری پارک مشارکت داشته باشند تا این پارک به فضایی کارآمد جهت استفاده مردم تبدیل شود.
