تحقیق پیشرو در بخش مقدمه به بیان مؤلفه های همساختی معماری و رفتار اشاره دارد. مؤلفه هایی مانند خلوت، ازدحام، فضای شخصی، فضای شخصی شده، قلمروپایی، نظام قلمروهای انسانی و تصاویر ذهنی و رفتار فضایی به عنوان مؤلفه های شکل دهنده همساختی معرفی شده است. طرح پرسش مربوط به عنوان تحقیق درباره بازتاب ساختار درونی همساختی در هنجارهای اجتماعی اشاره شده است. ماهیت و مقصود از قلمروپایی و تکرار الگوهای مشابه رفتاری به منزله فرآیندی فعال از ادراک در قالب مبانی نظری تحقیق اشاره شده است. در این پژوهش، سیاستگذاری شهری به عنوان عاملی مؤثر در همساختی معماری و رفتار در محیط های آموزشی مورد بررسی قرار می گیرد. محیط های آموزشی نه تنها به عنوان فضاهایی برای یادگیری، بلکه به عنوان بخشی از زیست بوم شهری شناخته می شوند که به واسطه سیاستگذاری های شهری و معمارانه شکل می گیرند. این تحقیق به بررسی چگونگی تأثیر سیاستگذاریهای شهری بر طراحی فضاهای آموزشی پرداخته و تأثیرات آن بر رفتار کاربران، شامل دانش آموزان، معلمان و کارکنان را تحلیل می کند. سیاستهای مرتبط با توسعه شهری، توزیع فضایی مدارس، و استانداردهای طراحی، نقش مهمی در خلق فضاهایی دارند که رفتارهای اجتماعی، یادگیری و تعامل را در این محیط ها تسهیل یا محدود می سازند. یافته ها نشان می دهند که سیاستگذاری شهری هم می تواند معماران را در جهت طراحی فضاهایی کارآمدتر هدایت کند و هم به بهبود رفتارهای آموزشی و اجتماعی کمک نماید.
