یکی از عوامل مهم برای تعیین کیفیت شهرها، مطلوبیت فضاهای عمومی آن هاست، فضایی برای حضور مردم و بروز رفتارهای جمعی و این فضاها با حضور شهروندان معنا پیدا می کنند. فضاهای عمومی شهر به عنوان تجلی گاه کالبدی شهر مهم ترین عرصه ی برقراری تعاملات اجتماعی و فعالیت های شهروندان محسوب می شود که پاسخگوی نیاز های روانی و اجتماعی انسان ها می باشد. امروزه فضاهای عمومی شهرها به دلایل گوناگون از جمله کاهش ایمنی، کاهش امنیت، نبود فعالیت های جاذب جمعیت، فقدان زیبایی های بصری، عدم پاسخگویی به نیازهای انسان ها به عنوان استفاده کنندگان فضا و... به فضاهایی صرفا جهت عبور و رفع نیاز های ضروری تبدیل شده اند. پیاده راه ها به عنوان یکی از مهم ترین فضاهای عمومی شهر در نظر گرفته می شوند که به دلیل حرکت پیاده و با سرعت پایین و آرامش خاطر به دلیل عدم حضور اتومبیل و افزایش ایمنی، امکان درک محیط و برقراری ارتباط بین انسان و محیط و بین انسان ها را بسیار افزایش می دهند. پیاده راه بوعلی همدان یکی از محورهای مهم این شهر می باشد که به دلیل دسترسی به میدان امام خمینی و میدان آرامگاه بوعلی سینا به عنوان دو میدان بسیار پر تردد شهر و همین طور برخورداری از پتانسیل های تجاری و قرارگیری ساختمان های پزشکان و برخی کاربری های اداری مانند بانک ها حائز اهمیت می باشد. این پژوهش به دنبال بررسی نقش کیفیت های محیطی در ارتقا حضور پذیری در پیاده راه های شهری می باشد که به دنبال یافتن دلایل استقبال مردم از این محور و همین طور یافتن راهکار هایی جهت افزایش حضور پذیری آن است. سوالات پژوهش این است که: کیفیت های محیطی چگونه بر میزان حضور پذیری پیاده راه های شهری تاثیر گذارند؟ میزان اهمیت کیفیت ها به چه شکل است؟ و در صورت تقویت کدام کیفیت ها حضور پذیری پیاده راه ها تقویت می شود؟ برای این منظور با 31 نفر از افراد حاضر در پیاده راه مصاحبه عمیق انجام شد و با استفاده از اصول روش گرندد تئوری گردآوری داده ها تا زمان اشباع نظری ادامه یافته است و شیوه ی تحلیل داده ها به وسیله ی فرآیند کد گذاری شامل کد گذاری باز، کد گذاری محوری، و کد گذاری گزینشی انجام شده است. نتایج پژوهش نشانگر آن است که شرایط علی که شامل کاربری های بلافصل پیاده راه و موقعیت، دسترسی و حمل و نقل از شرایط ضروری حضور پذیری در پیاده راه است، ویژگی های زمینه ای شامل وضعیت آ
