محسن شکل آبادی

چکیده: پیرولیز بقایای گیاهی و تبدیل آن به بیوچار و افزودن به خاک علاوه بر ترسیب کربن و کاهش آلودگی هوا می تواند سبب اصلاح برخی ویژگی های خاک ها شود. هدف از این پژوهش ، ارزیابی تاثیر بیوچار حاصل از پیرولیز دو نوع بقایای گیاهی و حیوانی بر سلسله مراتب خاکدانه سازی در خاک های اسیدی،آهکی و غیرآهکی در به روش الک تر و روش التراسونیک در دو حالت با گالگون و بدون کالگون می باشد. بیوچارهای مورد استفاده از پیرولیز بقایای پوست سخت گردو و بقایای استخوان در دمای 400 و 600 درجه سانتی گراد در شرایط اکسیژن محدود به دست آمد. سپس تأثیر افزودن مقدار 3 درصد بیوچار به خاک به صورت آزمایش فاکتوریل اسپلیت پلات (کرت های خردشده) با سه تکرار بررسی شد. نمونه ها در ظروف پلاستیکی و رطوبت ظرفیت زراعی به مدت 180 روز در دمای آزمایشگاه نگهداری و نمونه برداری در روزهای 30، 60، 120 و 180 صورت گرفت. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف، اثرات متفاوتی بر توزیع اندازه خاکدانه داشته به گونه ای که با افزودن بیوچار به خاک، بسته به نوع بیوچار و نوع خاک، فراوانی خاکدانه های درشت افزایش می یابد. در تمامی خاک های مورد مطالعه تیمارهای پودر استخوان و پوست گردو قبل از تبدیل به بیوچار بیشترین تأثیر را بر میانگین وزنی قطر خاکدانه ها داشتند و در بیوچارهای تولید شده نسبت به خاک شاهد اختلاف معنی داری مشاهده شد و بیوچار استخوان در دمای پیرولیز 400 درجه سانتی گراد بیشترین مقدار MWD را به خود اختصاص داد. در کلاس اندازه ای ریز تیمار شاهد به دلیل نقش کمتر در خاکدانه سازی نسبت به سایر تیمارها فراوانی بیش تری را به خود اختصاص داده است. . در روش التراسونیک توزیع ذرات در اندازه شن در دو حالت با کالگون و بدون کالگون بیشترین مقدار در خاک غیرآهکی تحت تیمارهای پوست گردو و پودر استخوان قبل از تبدیل به بیوچار مشاهده شد و خاک اسیدی تحت تیمار شاهد کمترین مقدار را به خود اختصاص داد. به طور کلی در روش التراسونیک در دو حالت به کار رفته توزیع ذرات در اندازه شن با کاربرد تیمارهای اعمال شده نسبت به خاک شاهد افزایش یافت و مقدار ذرات سیلت و رس کاهش یافت. مقایسه تیمارهای بیوچار در دو دمای 400 و 600 درجه سانتی گراد در پایان دوره 180 روز ظرفیت زراعی دلالت بر افزایش معنی دار کربن آلی در دماهای پایین نسبت به خاک شاهد داشت. نتایج نشان داد که بیش ترین مقدا