ساختار های آگزتیک به عنوان ساختار با ضریب پواسون منفی شناخته می شوند که خصوصیات خاص آنها در طراحی سازه های نوین مورد توجه قرار دارد. ساختار های آگزتیک به دلیل خواص برترشان همچون مقاومت فرورفتگی، مقاومت برشی، قابلیت جذب انرژی، نفوذپذیری متغیر و مقاومت به ضربه، در سالهای اخیر کاربرد های فراوانی در زمینه هایی همچون حفاظت و جذب انرژی، مواد و دستگاه های بیوپزشکی، فرامواد و کامپوزیت های هوشمند واکنش پذیر، پیدا کرده اند. در این تحقیق، تقویت اثر آگزتیک که به وسیله ی افزایش بازدهی چرخش داخلی به وجود می آید، مطرح شده است. براساس این مفهوم، ساختارهای سلولی کایرال جدید با هسته ی مرکزی و ماده نرم در گوشه از طریق شبیه سازی المان محدود بررسی می شوند. برای بررسی اثر ناشی از مرز ها، شبیه سازی در تعداد سلول های متفاوت و تعداد سلول بی نهایت تکرار شد و نتایج با مدل تحلیلی مقایسه شدند و نشان داده شد که با افزایش تعداد سلول نتایج شبیه سازی المان محدود به مدل تحلیلی نزدیک تر می شود.
