محمد سیاری

یکی از مشکلات اصلی تولید توت فرنگی فسادپذیری و عمر پس از برداشت کم آن است. استفاده از تیمارهای پس از برداشت با ترکیبات طبیعی و به کار بردن عوامل ضد عفونی کننده راهکار کاهش این خسارت است. این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و با دو فاکتور در سال 1399 اجرا شد، فاکتور اول سطوح تیماری کلریت سدیم و اسید سیتریک در چهار سطح به شرح ذبل بود: (1) شاهد، (2) کلریت سدیم 02/0 درصد، (3) اسید سیتریک 5/0 درصد و (4) ترکیب کلریت سدیم 02/0 درصد و اسید سیتریک 5/0 درصد و فاکتور دوم زمان نگهداری در 4 سطح 0، 7، 14 و 21 روز بود. به منظور بررسی اثر تیمارهای پس از برداشت برخی صفات از جمله کاهش وزن، میزان پوسیدگی میوه، سفتی بافت میوه، محتوای ویتامین ث، پی اچ آب میوه و اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، شاخص طعم، غلظت فنل کل، فعالیت آنتی اکسیدانی و شاخصهای رنگ میوه در دوره های انباری از روز صفر تا روز 21 انباری بررسی شدند. تا روز 14 انباری تمامی تیمارها منجر به حفط بافت و عدم پوسیدگی (0 درصد) شدند. بیشترین پوسیدگی بافت توت فرنگی در تیمار شاهد روز 21 انباری (33/3 درصد) مشاهده شد.کمترین کاهش وزن در روز 7 انباری و به ترتیب از تیمارهای ترکیب کلریت سدیم 02/0 درصد و اسید سیتریک 5/0 درصد (30/5 درصد)، اسید سیتریک 5/0 درصد (06/6 درصد) و کلریت سدیم 02/0 درصد (73/6 درصد) به دست آمد. حداکثر سفتی بافت میوه در تمام تیمارهای روز صفر (92/3 نیوتن) و به دنبال آن در تیمار ترکیب کلریت سدیم 02/0 درصد و اسید سیتریک 5/0 درصد روز 7 انباری (نیوتن23/3 نیوتن) دیده شد. بیشترین پی اچ آب میوه به ترتیب از تیمار کلریت سدیم 02/0 درصد روز 7 انباری و تیمار ترکیب کلریت سدیم 02/0 درصد و اسید سیتریک 5/0 درصد روز 7 انباری حاصل شد. بالاترین میزان مواد جامد محلول در میوه های شاهد و در روز 21 انباری (71/10 درجه بریکس) و به دنبال آن تیمار شاهد روز 14 انباری (50/9 درجه بریکس) به دست آمد. بیشترین اسیدیته قابل تیتراسیون میوه به ترتیب از تیمار شاهد و تمام تیمارهای روز صفر (05/1 درصد اسید سیتریک) و تیمار شاهد روز 7 انباری (96/0 درصد اسید سیتریک) حاصل شد. بیشترین میزان ویتامین ث بافت میوه در تمام تیمارهای روز صفر (06/66 میلی گرم در 100 گرم) و به دنبال آن در تیمار اسید سیتریک 5/0 درصد روز 7 انباری (76/49 میلی گرم در 100