یک سیستم بیدرنگ نوعاً دارای مجموعه ای از وظایف نرم افزاری است که نیاز دارند روی پردازنده های موجود در سیستم اجرا گردند. زمانبند بیدرنگ بخشی از نرم افزار است که وظایف را در برشهای زمانی متفاوت به پردازنده ها تخصیص می دهد. وظایف با قیود بیدرنگی سخت نیاز دارند که قبل از رسیدن مهلتشان اجرا گشته و خاتمه یابند. بنابراین زمانبند بی درنگ باید تضمین نماید که همه وظایف، مهلتشان رعایت و برآورده گردد. برای بررسی قابلیت زمانبندی مجموعه وظایف در یک سیستم بیدرنگ، باید طولانی ترین مدت زمان اجرای یک وظیفه معلوم باشد. این زمان، بیشترین زمان اجرا (WCET) نامیده می شود. محاسبه بیشترین زمان اجرای واقعی یک قطعه کد بسادگی میسر نمی باشد زیرا زمان اجرای قطعه کد به سخت افزار( مانند حافظه نهان، خط لوله و ...) و به معنای نرم افزار یا برنامه(مثل یافتن طولانی ترنی مسیر اجرایی در برنامه) و تاثیر این دو عامل برهم، وابسته است. بنابراین معمولاً تلاش میگردد بیشترین زمان اجرای قطعه کد تخمین زده شود. مطلوب، یافتن یک تخمین از بیشترین زمان اجرای قطعه کد می باشد تا به مقدار واقعی بیشترین زمان اجرا نزدیک باشد. اگر بیشترین زمان اجرای تخمین زده شده برای وظایف خیلی بدبینانه باشد، ممکن است زمانبند موفق به یافتن زمانبندی ممکن برای وظایف نشود؛ یعنی اینکه سیستم قابل زمانبندی نخواهد بود. بهمین دلیل، علاوه بر اینکه بیشترین زمان اجرای تخمینی باید مطمئن باشد( تضمین نماید که قیود بی درنگی برآورده می گردد)، این تخمین باید نزدیک به بیشترین زمان اجرای واقعی باشد.
